แสงแดดที่แสนอบอุ่นกับเสียงนกที่ได้ยินอยู่ไกลๆ
ไม้กอล์ฟ Air Knight ที่กำลังตบอยู่บนไหล่ของเนลอย่างเป็นทำนองในแต่ละก้าว ไม้ที่ดูใหญ่กว่าตัวเธอทำให้เธอยิ่งดูตัวเล็กมากขึ้นไปอีก ลักษณะการกำไม้อย่างเบาๆ ไม่ใช่เรื่องปกติ เป็นการดูแลรักษาไม้อย่างถูกวิธี แสดงว่าเธอมีประสบการณ์ในการเล่นปังย่ามาแล้ว
แมวตัวหนึ่งกำลังก้าวเดินด้วยท่าที่สง่างามอยู่ที่ด้านหน้าของเนล บางครั้งก็วิ่งอย่างเร็ว บางครั้งก็ก้มหัวลงต่ำเพื่อเร่งเนลเดินให้เร็วขึ้น ด้วยเสียงร้องของมัน
รอยยิ้มที่มีความหวัง ที่อยู่บนใบหน้าที่เฉยเมยของเนล ช่างเหมือนทุกทีเลยสิน่า
แสงแดดที่ทอดยาวมาสัมผัสกับสายตา ก่อให้เกิดร่มเงาของอาคาร เนลหยุดชะงักทำหน้าย่นเพราะแสบตา แมวที่อยูข้างๆ กำลังขยี้ตาเช่นกัน สักพักก็เดินผ่านหน้าจนไปไกลลิบ เนลดุเรียกแมวให้กลับมา เป๊ปเปอร์ ครูคาดี้เคยสอนไว้ว่า เราต้องเดินแบบสุขุมเยือกเย็น อย่ารีบร้อนแบบนั้น แต่แมวก็ไม่ฟัง วิ่งไปวิ่งมา พร้อมส่งเสียงร้องไปตามทางเดิน แล้วก็บิดตัวไปมาพร้อมหันหน้ามามอง
เนลมองหน้าแมวด้วยสีหน้าเฉยชาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วอยู่ดีๆ ก็อ้าปากอย่างจริงจังโดยที่หน้าตายังเฉยเมยอยู่เหมือนเดิม พร้อมทั้งเผยอมุมปากเหมือนจะหัวเราะ เนลจ้องมองแมวด้วยสายตาแปลๆ อยู่ครู่นึง หลังจากนั้นก็ทำหน้าตาเฉยเมยอีกครั้งแล้วก็ออกเดินต่อ เพราะเป๊ปเปอร์น่ารักมากเกินไป จึงเป็นเรื่องใหญ่ ความพอดีเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าน่ารักเกินไป จะมองไม่เห็นความน่าเกลียด. . อืม . . เนลพึมพำในระหว่างที่เดิน |